Warunki przejścia na emeryturę pomostową. Z możliwości przejścia na emeryturę pomostową na ogólnych zasadach może skorzystać pracownik, gdy spełnia łącznie następujące warunki: urodził się po 31 grudnia 1948 r., ukończył co najmniej 55 lat (kobieta) lub 60 lat (mężczyzna), udowodnił okres pracy w szczególnych warunkach Ile wynosi emerytura po 5 latach pracy w Niemczech? Czyli zarabiając średnią krajową przez 5 lat, otrzymamy 5 Entgeltpunkte, czyli nasza emerytura będzie wynosiła około 5 x 33,47 = 167,35 euro (Niemcy Wschodnie) lub 5 x 34,19 = 170,95 euro (Niemcy Zachodnie). Ostateczna wysokość emerytury zależy jednak naszej od indywidualnej sytuacji. Emerytura z USA . W Stanach Zjednoczonych osoba pracująca i płacąca składki dostaje tzw. punkty kredytowe na konto emerytalne. Liczba punktów kredytowych wymaganych do tego, aby otrzymywać świadczenia emerytalne, zależy od daty urodzenia. Osoba urodzona w roku 1929 lub później potrzebuje 40 punktów kredytowych (10 lat pracy). Jest to świadczenie przewidziane dla najuboższych, czyli na przykład tych, którzy nie otrzymywali żadnych dochodów. Aby otrzymasz pełną stawkę emerytury gwarantowanej, należy mieszkać w Szwecji przez 40 lat i skończyć 65 lat. Pełna emerytura gwarantowana wynosi 8597 SEK (osoby niezamężne) lub 7861 (osoby zamężne). Zarobki w Belgii. Belgia to jeden z czterech europejskich krajów oferujących najwyższe wynagrodzenie minimalne (pozostałe to Niemcy, Francja i Holandia). Roczne pensje w Belgii wynoszą około 54 327 USD (dolarów amerykańskich). Dla porównania w Polsce można liczyć na średnie roczne zarobki w wysokości 32 527 USD. Osoby urodzone przed 1947 rokiem osiągają wiek emerytalny w 65 lat, następnie rok przejścia na emeryturę stopniowo rośnie, a wszyscy urodzeni od 1964 roku osiągają wiek emerytalny dopiero w 67 lat. Tak więc mężczyźni i kobiety w Niemczech osiągają wiek emerytalny przeciętnie w wieku 65–67 lat, w zależności od daty urodzenia. z789eN. [b]Mieszkam i pracuję we Włoszech od połowy 1997 r. Ile lat trzeba przepracować, aby mieć emeryturę w Polsce?[/b] Najważniejszym aktem prawnym regulującym kwestię przyznawania świadczeń społecznych osobom, które pracowały w więcej niż jednym kraju Unii Europejskiej, jest [b]rozporządzenie Rady (EWG) nr 1408/71 w sprawie stosowania systemów zabezpieczenia społecznego do pracowników najemnych,osób prowadzących działalność na własny rachunek i do członków ich rodzin przemieszczających się we Wspólnocie[/b]. Dzięki tym przepisom prawa nabytego w jednym kraju nie tracimy po przeprowadzeniu się do innego państwa. [srodtytul]Dla kogo przepisy o koordynacji[/srodtytul] Z przepisów dotyczących koordynacji skorzystają osoby, które pracowały bądź nadal pracują w więcej niż jednym państwie UE lub EOG bądź Szwajcarii, a także osoby, które pracowały w jednym państwie członkowskim a mieszkały w innym. Reguły koordynacji mają wartość nadrzędną nad przepisami krajowymi i mają zastosowanie w odniesieniu do świadczeń rodzinnych, macierzyńskich, chorobowych, medycznych, zasiłków (dla bezrobotnych, pogrzebowych), rent (rodzinnych, inwalidzkich) oraz emerytur. [srodtytul]Prawo do emerytury a koordynacja przepisów[/srodtytul] Przepisy unijne nie wprowadziły jednakowego stażu emerytalnego dla wszystkich krajów, ale dały[b] możliwość sumowania poszczególnych okresów ubezpieczenia i możliwość pobierania emerytury składającej się z różnych części.[/b] Każde państwo członkowskie ma własne przepisy, zgodnie z którymi przyznaje prawo do tego świadczenia, np. długość stażu pracy niezbędna do przyznania emerytury nie wszędzie jest taka sama. [srodtytul]Emerytura wypracowana w obu krajach[/srodtytul] Autopromocja Specjalna oferta letnia Pełen dostęp do treści "Rzeczpospolitej" za 5,90 zł/miesiąc KUP TERAZ Najmniej problemów jest u osób, które spełniają warunki wystarczające do nabycia emerytury w dwóch państwach. Otrzymają bowiem dwie niezależne emerytury. [srodtytul]Praca krócej niż rok[/srodtytul] Osoba, która pracowała za granicą krócej niż rok, nie ma prawa do świadczenia emerytalnego w tym kraju. Będzie jednak mogła domagać się, by okres ten został wliczony do jej stażu pracy przy wyliczaniu świadczenia w innym państwie. [ramka][b]Przykład[/b] Pani Joanna wyjechała na 9 miesięcy do pracy do UK. Czy – jeżeli wymagalny dla niej staż emerytalny wynosi 25 lat - po osiągnięciu 24 i 3 miesięcznego stażu pracy w Polsce będzie mogła zaliczyć czas pracy w UK i ubiegać się o emeryturę? Tak, dziewięciomiesięczny okres zatrudnienia w innym kraju UE można wliczyć do stażu pracy. Nie wpłynie to jednak na wysokość emerytury, którą wypłaci ZUS.[/ramka] [srodtytul]Gdy wystarczy polski staż[/srodtytul] Jeżeli osoba, która występuje z wnioskiem o przyznanie emerytury, przepracowała w Polsce odpowiednią liczbę lat potrzebną do uzyskania polskiej emerytury, a dodatkowo pracowała za granicą, to ZUS wyliczając jej emeryturę, bierze pod uwagę tylko polskie okresy składkowe. Jest to pewne odstępstwo od art. 46 ust. 2 rozporządzenie Rady (EWG) nr 1408/71, zgodnie z którym, jeżeli osoba spełniła warunki nabycia prawa do świadczenia bez konieczności zaliczania okresów pracy za granicą, to właściwa instytucja powinna wyliczyć wysokość świadczenia na dwa różne sposoby, a następnie przyznać świadczenie najbardziej korzystne dla zainteresowanego. Pierwszy z tych sposobów polega na wyliczeniu emerytury jedynie na podstawie własnego ustawodawstwa (art. 46 ust. 1 pkt. i rozp.), drugi – na wyliczeniu kwoty proporcjonalnej opartej o kwotę teoretyczną (sposób ten został szerzej opisany poniżej w części poświęconej świadczeniom proporcjonalnym). To, że ZUS wylicza polską emeryturę (oraz rentę z tytułu niezdolności do pracy i renty rodzinnej) nie uwzględniając pracy za granicą jest możliwe, bo wynika z części C załącznika IV do rozporządzenia ( Rady (EWG) nr 1408/71. Regulacja ta została wprowadzona dlatego, że [b]świadczenie wyliczone proporcjonalnie zawsze byłoby niższe od wyliczonego wyłącznie na podstawie polskich okresów ubezpieczenia. Ale uwaga, nie powoduje to utraty prawa do części emerytury w innym kraju, w którym dana osoba pracowała. Taka osoba otrzyma zarówno polską emeryturę, jak i świadczenie cząstkowe z innego kraju, wyliczone tam proporcjonalnie do długości zatrudnienia.[/b] [ramka][b]Przykład[/b] Pani Anna (urodzona przed 1949 r.) po dziesięciu latach pracy w Polsce wyjechała do Włoch, gdzie pracowała przez siedem lat. Następnie wróciła do kraju i tu przepracowała jeszcze dziesięć lat. Jaką emeryturę dostanie? Staż emerytalny konieczny do uzyskania prawa do emerytury w Polsce wynosi 20 lat. Suma okresów przepracowanych przez panią Annę w Polsce wynosi 20 lat. Pani Anna dostanie więc świadczenie obliczane na podstawie polskich okresów ubezpieczeniowych. Oprócz tego będzie miała prawo do proporcjonalnego świadczenia z Włoch (w proporcji 7/27 - patrz. niżej).[/ramka] [srodtytul]Zasada proporcjonalności[/srodtytul] W sytuacji, gdy pracownik nie ma wystarczającego okresu ubezpieczenia do nabycia prawa do emerytury w którymkolwiek państwie, sumuje się okresy ubezpieczenia za granicą. Przyszła emerytura będzie się składać z tylu części, w ilu krajach pracował on przez dłużej niż rok. Każdy z krajów, w których pracował, wyliczy pracownikowi przysługującą mu kwotę teoretyczną, zgodnie z obowiązującym tam prawem i stawkami. Jak? Po zsumowaniu całkowitego czas pracy zainteresowanego (okres pracy w tym kraju, a także we wszystkich innych) powstanie tzw. kwota teoretyczna, która następnie zostanie podzielona w takiej proporcji, w jakiej długość okresu w danym państwie pozostaje w proporcji do okresów podlegania ubezpieczeniom we wszystkich pozostałych państwach. [ramka][b]Przykład[/b] Pan Andrzej pracował: 10 lat w Polsce, 7 lat w Wielkiej Brytanii, 5 lat w Belgii i 3 lata w Holandii. Całkowity staż ubezpieczeniowy to 25 lata (10+7+5+3). Pan Andrzej ma prawo do emerytury za każdy przepracowany okres. Każde z wymienionych państw (odpowiednie instytucje ubezpieczeniowe) ustali na podstawie własnego ustawodawstwa teoretyczną kwotę emerytury za zsumowane okresy ubezpieczenia, a następnie przyzna emeryturę częściową- proporcjonalną do faktycznego okresu ubezpieczenia na terytorium danego państwa, tj. Polska 10/25, Wielka Brytania 7/25, Belgia 5/25 i Holandia 3/25.[/ramka] [srodtytul]Gdzie złożyć wniosek o emeryturę[/srodtytul] Wniosek o przyznanie emerytury należy złożyć w miejscu zamieszkania. W Polsce będzie to – w zależności od tego gdzie była ubezpieczona osoba zainteresowana (oddział ZUS, KRUS) właściwy do miejsca zamieszkania. Przy załatwianiu formalności stosuje się unijne formularze z serii E-200. Do wniosku należy dołączyć dokumenty potwierdzające polskie okresy ubezpieczenia oraz zagraniczne okresy ubezpieczenia. W przypadku braku tych ostatnich należy podać informacje dotyczące zagranicznej instytucji, w której byliśmy ubezpieczeni oraz numer zagranicznego ubezpieczenia lub nazwy i adresy pracodawców. Złożenie wniosku o przyznanie emerytury we właściwej instytucji w kraju zamieszkania uruchamia proces rozpatrywania go we wszystkich państwach UE w których pracowaliśmy lub mieszkaliśmy (np. w Danii i Szwecji okres zamieszkania wlicza się do stażu emerytalnego). 21 lipca 2022, 7:00. 3 min czytania Emerytura i jej wysokość to temat, który rozgrzewa do dyskusji wielu Polaków. Nieważne, w jakim jest się wieku, warto zawczasu pomyśleć o tym, ile będzie wynosić wysokość świadczenia, i odpowiednio zabezpieczyć się na ten okres. Od kiedy można przejść na emeryturę? Jak obliczyć jej wysokość? Co warto wiedzieć o systemie emerytalnym? Emerytura 2022 – od kiedy można na nią przejść i jaka będzie jej wysokość? | Foto: vivooo / Shutterstock Wiek emerytalny od 1 października 2017 r. wynosi 60 lat dla kobiet i 65 lat dla mężczyzn. Wyjątek stanowią osoby, które pracują w zawodzie uprawniającym do wcześniejszej emerytury Wybór momentu przejścia na emeryturę wbrew pozorom ma istotne znaczenie, ze względów finansowych. Wysokość świadczenia zależy nie tylko od stażu pracy, lecz także od tego, w jakim momencie postanowi się to uczynić Wysokość emerytury oblicza się poprzez podzielenie podstawy obliczenia emerytury, tj. kapitału uzbieranego przez daną osobę, przez średnie dalsze trwanie życia, tzn. prognozowaną liczbę miesięcy, przez którą dana osoba będzie pobierać emeryturę Emerytura to comiesięczne świadczenie pieniężne. Przysługuje po przepracowaniu ustawowej liczby lat i osiągnięciu określonego wieku. Zasady funkcjonowania systemu emerytalnego oraz kwestie związane z emeryturami określa Ustawa o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2017 r. poz. 1383 ze zm.). Emerytura – podstawowe informacje Osoby, które urodziły się przed 1949 r., w większości otrzymują świadczenie emerytalne zgodnie z zasadami reformy systemu ubezpieczeń społecznych z 1999 roku. Z kolei w przypadku osób urodzonych po 1949 r. składki są ewidencjonowane przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych i w otwartym funduszu emerytalnym, czyli OFE, w którym uczestnictwo od 2014 r. jest dobrowolne. Środki zgromadzone w ZUS-ie lub rachunku OFE podlegają waloryzacji. Wskaźnik waloryzacji dla składek w ZUS-ie ogłaszany jest przez Ministra Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej. Wartość środków zgromadzonych na rachunku OFE zależy od wartości instrumentów finansowych, w które fundusz zainwestował. Zobacz także: Inflacja zjadła 2,5 tys. zł ze średniego wynagrodzenia. Najgorsze dopiero przyjdzie Czytaj także w BUSINESS INSIDER Od kiedy i kto może przejść na emeryturę? Wiek emerytalny jest różny w zależności od płci osoby ubezpieczonej. Od 1 października 2017 r. wynosi 60 lat dla kobiet i 65 lat dla mężczyzn. Po przekroczeniu wskazanego wieku można przejść na emeryturę. Wyjątek stanowią osoby, które pracują w zawodzie uprawniającym do wcześniejszej emerytury. Są to górnicy, rolnicy, pracownicy służby celnej, służby mundurowe ( policjanci i żołnierze zawodowi), kolejarze, nauczyciele, ratownicy górscy, a także sędziowie i prokuratorzy. W przypadku osób urodzonych po 31 grudnia 1948 r. emerytura jest przyznawana w przypadku: ukończenia powszechnego wieku emerytalnego, czyli 60 lat dla kobiet i 65 lat dla mężczyzn, opłaconych składek z tytułu ubezpieczenia społecznego lub ubezpieczeń emerytalnego i rentowych przynajmniej za 1 dzień, np. jako pracownik czy też osoba prowadząca działalność pozarolniczą, braku emerytury przyznanej z powodu ukończenia wieku emerytalnego. Do ustalenia prawa do emerytury na nowych zasadach nie ma znaczenia długość stażu pracy, czyli przebytych okresów składkowych i nieskładkowych. Emerytura jest przyznawana od miesiąca, w którym dana osoba złoży wniosek. Nie może to nastąpić wcześniej niż od dnia, w którym przyszły świadczeniobiorca ukończy powszechny wiek emerytalny. Dalsza część artykułu znajduje się pod materiałem wideo: Ile wynosi emerytura, czyli jak obliczyć jej wysokość? Wysokość emerytury oblicza się poprzez podzielenie podstawy obliczenia emerytury, tj. kapitału uzbieranego przez daną osobę, przez średnie dalsze trwanie życia, tzn. prognozowaną liczbę miesięcy, przez którą dana osoba będzie pobierać emeryturę. Tablice średniego dalszego trwania życia ogłaszane są każdego roku w komunikacie Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego w Monitorze Polskim. Stanowią one podstawę do obliczenia emerytur na wnioski zgłoszone od 1 kwietnia do 31 marca następnego roku. Wzór na obliczenie emerytury: Emerytura = podstawa obliczenia emerytury / średnie dalsze trwanie życia W podstawie obliczenia emerytury uwzględniane są: zwaloryzowany kapitał początkowy – w przypadku, gdy osoba była objęta ubezpieczeniem społecznym przed 1 stycznia 1999 r.; zwaloryzowane składki na ubezpieczenie emerytalne, które zostały zapisane na koncie w ZUS danej osoby po 1998 r. do końca miesiąca poprzedzającego miesiąc, od którego będzie wypłacana emerytura; zwaloryzowane środki, które są zapisane na subkoncie w ZUS – w przypadku członków otwartego funduszu emerytalnego. Jeśli zaś chodzi o obywateli, którzy byli objęci ubezpieczeniem społecznym przed 1999 r., a nie podlegali ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym po 1998 r., do ustalenia podstawy emerytury przyjmowany jest tylko kapitał początkowy danej osoby. Na kapitał odkładane są składki do ZUS-u z tytułu pracy zarobkowej, które są odprowadzane od umowy o pracę oraz umów zleceń, a także z tytułu prowadzenia własnej działalności gospodarczej, podjętej po 1999 r. Niezbędne informacje potrzebne do obliczenia emerytury można uzyskać na stronie ZUS-u po zalogowaniu się za pomocą Profilu Zaufanego. Dodatkowo, chcąc obliczyć przewidywaną wartość emerytury, warto skorzystać z gotowych kalkulatorów, np. na portalu ZUS. Można również poprosić o wyliczenie emerytury bezpośrednio w ZUS-ie. Ile trzeba mieć lat pracy, aby móc skorzystać z najniższej emerytury? Niektóre osoby z różnych względów chcą skorzystać z opcji przejścia na wcześniejszą emeryturę. Jednak nie zawsze jest to możliwe, ponieważ trzeba uzyskać określony staż pracy. Ile on wynosi? W przypadku kobiet liczba lat składkowych i nieskładkowych musi wynosić min. 20. Z kolei w przypadku mężczyzn jest to min. 25 lat. Ważną informację stanowi też to, że okresy nieskładkowe nie mogą wynosić więcej niż ⅓ okresów składkowych. Gdy dana osoba nie spełnia powyższych warunków, ZUS nie ma obowiązku wypłacić minimalnej emerytury. Zobacz także: Inflacja. Rachunki za wodę pójdą w górę Kiedy najlepiej przejść na emeryturę? Wybór momentu przejścia na emeryturę wbrew pozorom ma istotne znaczenie, ze względów finansowych. Dzieje się tak, ponieważ wysokość świadczenia zależy nie tylko od stażu pracy, lecz także od tego, w jakim momencie postanowi się to uczynić. Co prawda, na emeryturę można przejść w każdym miesiącu, jednak najmniej korzystnym czasem na składanie wniosków o emeryturę jest czerwiec. Dlaczego? Wpływa na to schemat waloryzacji. Zgodnie z nim w czerwcu podstawa obliczania emerytury podlega jedynie waloryzacji rocznej. Natomiast w każdym z pozostałych miesięcy podstawa obliczania emerytury jest dodatkowo waloryzowana kwartalnie. Pracowałeś w Niemczech tylko pół roku? Ten krótki okres nie wystarczy, aby dostawać niemiecką emeryturę, ale może zostać uwzględniony przez ZUS przy obliczaniu stażu pracy. Kto pracował za granicą przez kilka lub kilkanaście lat, po osiągnięciu wieku emerytalnego może liczyć na solidny dodatek w postaci euro, funtów lub dolarów, przeliczonych na złotówki. Dzisiaj, w zjednoczonej Europie, nie ma znaczenia gdzie zamieszkamy na starość, czy w Polsce czy za granicą. Emerytura należy się nam w każdym przypadku. Jeśli pracowaliśmy w różnych krajach składowe świadczenia, w określonych proporcjach, będą pochodzić z każdego z nich. Aby nabyć prawo do zagranicznej emerytury musimy przepracować, tzn. opłacać składki ubezpieczeniowe, przynajmniej 12 miesięcy w danym kraju. Zasada sumowania okresów W Unii obowiązuje zasada sumowania okresów ubezpieczenia emerytalnego. Polega to na tym, że obliczając staż pracy będący podstawą do obliczenia emerytury (w Polsce ustawowe minimum to 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn) bierze się pod uwagę lata przepracowane w kraju (w tym okresy bezskładowe jak lata studiów, spędzone w wojsku czy na urlopie macierzyńskim) oraz za granicą. Załóżmy, że mamy już ukończone 65 lat i w dorobku 35 lat pracy w Polsce, a do tego 5 lat w Niemczech. W sumie 40 lat. Niemiecki ZUS obliczy nam emeryturę przyjmując za punkt wyjścia 40-letni staż, niech to będzie 1000 euro. Jednak, jako że za Odrą przepracowaliśmy tylko 1/8 ogólnego stażu, to tyle tylko dostaniemy niemieckiej emerytury, nie 1000, lecz 125 euro. Taki dodatek będzie nam doliczany do polskiego świadczenia, oczywiście po przeliczeniu na złotówki. Wiek emerytalny W Polsce mamy teraz 65 lat dla mężczyzn oraz 60 lat dla kobiet. W innych europejskich krajach bywa różnie. Granica 65 lat obowiązuje we wszystkich krajach z wyjątkiem Czech (62 lata), Francji (60 lat) oraz Estonii (63 lat) i Bułgarii (63 lata). W przypadku kobiet więcej niż 60 lat pracy wymaga się m. in.: w Belgii, Hiszpanii, Irlandii, Portugalii (tu wszędzie 65 lat) oraz na Węgrzech (62 lata) i w Estonii (61 lat). Te różne granice wiekowe mają zasadnicze znaczenie przy przyznawaniu praw do zagranicznej emerytury. Np. jeśli jakaś Polka pracowała przez określony czas w Belgii i w wieku 60 lat przeszła w Polsce na emeryturę, to prawo do cząstkowej, belgijskiej emerytury będzie miała dopiero po ukończeniu 65-ego roku życia. Warto wiedzieć, że w poszczególnych krajach różnie wyglądają minimalne okresy stażu pracy koniecznego do wystąpienia o emeryturę. Chodzi tu o świadczenia tamże przyznawane i wypłacane. Np. w Hiszpanii wystarczy już 15 lat pracy. W Wielkiej Brytanii aby otrzymać pełną emeryturę konieczny jest 30-letni staż pracy. Irlandia minimum stażowe określa liczbą uiszczonych, tygodniowych składek na fundusz emerytalny – od kwietnia 2012 roku musi ich być nie mniej niż 520. Z kolei W Norwegii prawo do podstawowej emerytury osiąga się już po przepracowaniu 3 lat. W Niemczech emerytem można zostać po 5 latach pracy (oczywiście konieczny jest też odpowiedni wiek emerytalny), ale świadczenie jest wtedy bardzo niskie i takie osoby zazwyczaj dostają jeszcze zasiłek socjalny. Gdy nie starcza lat... Lata spędzone (i przepracowane) za granicą mogą bardzo się przydać, gdy krajowa emerytura z ZUS i OFE wychodzi poniżej kwoty minimalnej, tj. 799,18 zł. Chodzi tu o emerytury wypłacane od 2009 roku, według nowych zasad. Ten problem dotyczy osób, które mogą wykazać się jedynie kilku, kilkunastoletnim stażem pracy w Polsce. W sumie jednak i tak musimy udowodnić, że mamy 25 lat pracy (mężczyźni) lub 20 (kobiety), po zsumowaniu okresów zatrudnienia w kraju i za granicą. Wykazanie tych koniecznych okresów pracy daje prawo do ewentualnego podwyższenia świadczenia do poziomu minimalnej emerytury. Wymagane dokumenty Okresy zatrudnienia za granicą muszą zostać w wiarygodny sposób poświadczone. Chodzi tu o dokumenty wydane przez zagranicznych pracodawców, karty i zeznania podatkowe, Im więcej tym lepiej. To wszystko będzie stanowić załącznik do formularza ZUS Rp-1E, czyli "Wniosku o emeryturę osoby zamieszkałej w Polsce, która pracowała także za granicą". Do tegoż dokumentu należy załączyć kolejny formularz unijny – E207, czyli „Informację dotyczącą przebiegu ubezpieczenia osoby ubezpieczonej”, w którym należy zestawić okresy zatrudnienia i zamieszkania za granicą. Uwaga. Samo zamieszkiwania za granicą, bez podejmowania pracy, też może mieć wpływ na prawo do polskiej emerytury. W takich krajach jak Dania, Szwecja i Finlandia prawo do podstawowej emerytury mają wszyscy, po osiągnięciu odpowiedniego wieku, niezależnie od tego czy ktoś pracował czy nie. Wystarczy sam fakt zamieszkiwania w danym kraju. Ten szczególny przypadek jest też uwzględniany przy obliczaniu stażu pracy przez ZUS. Procedura Wniosek o przyznanie zagranicznej emerytury składamy w Polsce, w najbliższym oddziale ZUS lub w jednym z wydzielonych oddziałów, które zajmują się kontaktami z poszczególnymi krajami. Po przejrzeniu i skompletowaniu dokumentacji strona polska wysyła papiery do właściwego kraju. Tamże znowu sprawdzana jest cała dokumentacja, porównywana z danymi w bazie ubezpieczonych, i odsyłana do Polski. Cała procedura zajmuje zwykle kilka miesięcy, ale bywa że rok i dłużej. W tym czasie zagraniczna emerytura nie jest wypłacana, ale nie przepada. Jeśli wszystko się zgadza, to świadczenie zostanie wypłacone wstecz, także za okres jaki zajęło sprawdzanie dokumentacji ubezpieczonego. Zagraniczne świadczenie wylicza się w walucie danego kraju, ale w Polsce jest wypłacane po przeliczeniu na złote. Wykaz oddziałów ZUS (z podziałem na „przydzielone im kraje”, które zajmują się opracowywaniem wniosków o przyznanie zagranicznej emerytury): Oddział ZUS w Opolu (tel. 77/4511681) – Niemcy Oddział ZUS w Warszawie (tel. 22/5693604) – Francja, Holandia, Irlandia, Luksemburg, Wielka Brytania Oddział ZUS w Szczecinie (tel. 91/8101802) – Dania, Finlandia, Islandia, Norwegia, Szwecja Oddział ZUS Tarnowie (tel. 14/6214371) – Austria, Szwajcaria Oddział ZUS w Łodzi (tel. 42/6382967)- Grecja, Cypr, Hiszpania, Portugalia, Włochy Józef Leszczyński Źródło: Praca i nauka za granicą, nr 227, str. 10 Więcej o emeryturach w poszczególnych krajach: WIELKA BRYTANIA NIEMCY AUSTRIA Rośnie liczba groszowych emerytur. ZUS chce ułatwić dostęp do emerytur minimalnych 4 lipca 2018, 6:27. 1 min czytania Resort rodziny i pracy oraz ZUS pracują nad likwidacją świadczeń groszowych - pisze "Dziennik Gazeta Prawna". Według prezes ZUS świadczenia groszowe nie są żadnym wsparciem, są zaś obciążeniem dla systemu. ZUS chce, by do otrzymania minimalnej emerytury uprawniał staż składkowy co najmniej 10 lat. Ma to zmniejszyć liczbę groszowych świadczeń | Foto: Piotr Swat / Shutterstock Obecnie emerytur niższych od minimalnych jest ponad 234 tys., z czego 1,5 tys. to świadczenia równe 100 zł lub mniejsze. Według danych ZUS najniższa emerytura w Polsce to... 4 grosze. Tymczasem wypłacanie i wyliczanie każdego świadczenia kosztuje ZUS 120 zł rocznie, czyli łącznie 35 mln zł, informuje "DGP". W ciągu ostatnich siedmiu lat liczba groszowych emerytur wzrosła o 75 proc. ZUS chce obniżyć kryterium stażowe uprawniające do otrzymania minimalnej emerytury z 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn do 10 lat. WARTO WIEDZIEĆ: Czytaj także w BUSINESS INSIDER Od momentu wejście do Unii Europejskiej Polacy mogą pracować w Finlandii bez żadnych ograniczeń. Za pracę w tym kraju przysługuje emerytura Finlandii istnieją dwa systemy emerytalne krajowy system emerytalny oraz pracowniczy system emerytalny. Dwa systemy emerytalneKrajowy system emerytalny zapewnia pracownikom emerytury w oparciu o kryterium zamieszkania i gwarantuje dochód minimalny. Pracowniczy system emerytalny bazuje na zatrudnieniu i tym samym wysokości zarobków. Oba systemy tworzą ustawowy system emerytalny w Finlandii. Emerytury z systemu krajowego są administrowane przez fiński Zakład Ubezpieczeń pracowniczy jest zarządzany przez firmy prywatne. Główną instytucją pracowniczego ubezpieczenia jest Centralna Instytucja Finlandii system emerytalny pracowników pracujących na własny rachunek oraz rolników jest finansowany z bieżących wpłat. Z kolei system dla pracowników najemnych jest połączeniem systemu finansowania bieżącego z elementami systemu kapitałowego. Składka w systemie obowiązkowym wynosi 21,5 proc. także: Dostęp do rynku pracy i rejestracja w FinlandiiWysokość świadczenia emerytalnego zależy od stażu. Maksymalna wysokość świadczenia stanowi 60 proc. dochodu sprzed przejścia na emeryturę. Pracodawca ma obowiązek zorganizowania zabezpieczenia emerytalnego pracownika i pokrycia związanych z tym kosztów. W związku z tym pracodawca ma obowiązek wzięcia ubezpieczenia emerytalnego dla swoich pracowników, w finansowaniu którego uczestniczy również pracownik w formie małego procentowego udziału. Jeżeli pracownik zagraniczny opuści Finlandię przed przejściem na emeryturę, wypłacone na podstawie jego pracy opłaty emerytalne zostają „zmagazynowane” w formie funduszu. Będą mu one wypłacane po osiągnięciu przez niego wieku emerytalnego jako część jego całościowej emerytury do jakiegokolwiek kraju do którego się on przeprowadzi, bez względu na obywatelstwo. Wiek emerytalny i wcześniejsza emeryturaWiek emerytalny w Finlandii wynosi 65 lat. Istnieje również możliwość przejścia na wcześniejszą emeryturę nie wcześniej niż miesiąc po ukończeniu 62 roku życia. Wysokość wcześniejszej emerytury jest mniejsza o 0,4 proc. każdego miesiąca niż świadczenie otrzymywane po 65 roku życia. W momencie przejścia na wcześniejszą emeryturę od razu po ukończeniu 62 roku życia, wysokość świadczenia zostanie pomniejszona o 14,4% .Jeśli przejście na emeryturę nastąpi miesiąc po ukończeniu 65 roku życia wysokość emerytury wzrasta o 0,6 proc. za każdy miesiąc wypłacanego świadczenia. Nie ma limitu co do maksymalnej kwoty, o którą świadczenie emerytalne może zostać dział: Emerytury zagraniczneŹródło: Opisz nam swój problem i wyślij zapytanie.

5 lat pracy w belgii jaka emerytura